امروز روز فوق العاده ایی بود، انرژی و حس و حال طبیعت و کوهستان هم متفاوت بود
از همان ابتدای کوهنوردی،
 از هوای بسیار دلنشین سحرگاه شروع شد و در مسیر با تصاویر فوق العاده جذاب و زیبا ما رو غافلگیر کرد.
تا قبل از  خط الراس قله ایستگاه 5 از دیدن برف ناامید شدیم، هرچند قله توچال نشون میداد که اون بالا خبرایی هست.
به دامنه خط الراس که رسیدیم دونه های بارون شروع به باریدن کرد و کمی بعدتر ریزه‌های برفی،
شوق و امید در وجودمون زنده شد
در آنی از ثانیه ( در محل ایستگاه تلکابین) صندوقچه برفی آسمون درش باز شد و کلیی دونه نقلی سفید و سرد از آسمون ریخت رو زمین
فوق العاده بود این صحنه، فوق العاده
و زیباتر از اون هیجان بچه های تیم بود
زمین سفید سفید شد،این قشنگی  و موسیقی رعد و برق‌های مهیب اما باز هم دلنشین، این اجازه رو نمیداد که از اونجا دل بکنیم
واقعیتش از ذوق و هیجان زیاد اصلا نمیدونستیم باید چیکار کنیم.
در هر صورت دل کندیم و راهی ایستگاه تله کابین شدیم و امدیم پایین.
ناهار رو بر بدن زدیم و قدم زنان زیر بارون خیلی قشنگ از توچال زیبا خداحافظی کردیم.

از دوستان خوبم که امروز توفیق همراه بودن باهاشون رو داشتم هم سپاسگزارم بابت همین بودن ها

به نام خدا
سه شنبه این هفته برنامه طولانی تر بود، تصمیم گرفتیم که از روستای آهار و آبشار شکراب بازدید کنیم.
ساعت 5 صبح قرارمون گردنه قوچک بود. با ده دقه تاخیر حرکت کردیم. روستای آهار نماز صبح رو خوندیم و حرکت کردیم. اکثر برگ های درختان ریخته بود و تقریبای فضا زمستانی بود. بعد حدود 1 ساعت هم مسیر برفی بود و بسیار زیبا.
بعد از خوردن صبحانه در امامزاده شکراب به سمت آبشار حرکت کردیم و از مسیر لذت بردیم.
حدود ساعت 12 به روستای آهار برگشتیم و یه سه شنبه خاطره انگیز دیگه در خاطره هامون ثبت شد.
خدایا شکرت

یا لطیف
شروع برنامه:  8 دی-ساعت 19-میدان درکه
پایان برنامه:9 دی-ساعت 14-مجموعه توچال
تعداد افراد: 6 نفر

طبق برنامه ده دقیقه به 7 عصر روز چهارشنبه همه دوستان در میدان درکه بودند. میدان درکه همیشه مشکل پار برای ماشین وجود داره. همیشه به این نکته دقت کنید!
بعد از کمی تاخیر حرکت را شروع کردیم.  در ابتدای مسیر هوا تاریک بود اما از کنار کافه های رنگارنگ رد میشدیم و انرژی میگرفتیم. بعد از حدود 1.5 به اذغال چال رسیدی. چای گرم به همراه نبات خستگی رو از تنمون درآورد. با توجه به یخبندان مسیر تصمیم گرفتیم که همینجا شب بمونیم و صبح زود حرکت کنیم. شام خوردیم و اتیش کوچیکی روشن کردیم و بعد هم خوابیدیم.
با توجه به سردی هوا ساعت 6 بیدار باش بود و 7 قرار بر حرکت بود.
بعد از کمی تاخیر حرکت کردیم. هوا بسیار تمیز بود و آسمون آبی. از اذغال چال به پلنگ چال رسیدیم و بعد از گرفتن چند عکس یادگاری به سمت سمت ایستگاه 5 حرکت کردیم. مسیر کاملا یخبندان بود. برف هم شروع به بارش کرد و به زیبایی مسیر افزود.
حدود ساعت 12 به ایستگاه 5 رسیدیم و مقداری سرسره بازی کردیم. جای همه عزیزان خالی. خیلی خوش گذشت. به لطف خدای بزرگ ساعت 13 به مجموعه توچال برگشتیم و این برنامه نیز پایان یافت.

یا حکیم
شروع برنامه: ساعت 5- گردنه قوچک
پایان برنامه: ساعت 17-گردنه قوچک
تعداد افراد: 7 نفر

ساعت ده دقه به 5 همگی به گردنه قوچک رسیده بودیم. حرکت با ماشیت شخصی بود. با تعداد سه ماشین شخصی حرکت کردیم وساعت 5:30 به ابتدای مسیر کوهپیمایی در لواسان رسیدیم. بعد از خواندن نماز صبح حرکت رو آغاز کردیم.  شروع حرکت هوا خیلی سرد بود. بعد از حدود نیم ساعت گروه متوقف شد تا دوستان لایه کم کنند و مسیر رو ادامه بدیم.
همینطور که هوا روشن میشد یهویی گله کل و میش از نزدیکمان گذشت و همگی بسیار شگفت زده شدیم.
نگم واستون از طلوع بینظیر آفتاب. بعد از نیم ساعت یک عقاب زیبا بالای سرمون مانور میداد. واقعا فوق العاده بود. کم کم برفکوبی شروع شده بود و تقریبا تا ساق پا در برف بودیم. بعد از حدود 2 ساعت حرکت وزش باد شروع شد. در گوشه ای از یال کوه که باد کمتر بود محل استقرار در برف ایجاد کردیم و حدود 15 دقه صبحانه خوردیم.
رفته و رفته سرعت باد بیشتر شد اما هوا آفتابی بود. بعد از 4 ساعت ساعت 13 بر فراز قله ورجین بودیم. از اون بالا ارتفاعات البرز مرکزی و دماند زیبا کاملا مشخص بود.
بعد از کمی استراحت برگشتیم و ساعت 16:30 در کنار ماشین ها بودیم.
این برنامه رو بسیار پیشنهاد میکنم به همه عزیزان. خدایا شکرت.

شروع برنامه: ساعت 19-میدان مجسمه دربند
پایان برناهه: ساعت 15-مجموعه توچال
اعداد افراد: 8 نفر

بعد از یه روز پر دغدغه ساعت ده دقیقه به 7 عصر چهارشنبه در محل قرار، یعنی میدان مجسمه دربند جمع شدیم. نماز رو خواندیم و حرکت کردیم به سمت شیرپلا. هوا سرد بود و آسمون پر ستاره. بعد از حدود 1.5 ساعت حرکت به کافه رجب رسیدیم و در آنجا چای همراه با نارنج خوردیم. جای همه خالی بسیار چسبید. به را ادامه دادیم و گذر از مسیر سنگی که گاه نیاز به دست به سنگ داشت برای بچه ها بسیار جذاب بود.
حدود 10:30 به شیرپلا رسیدیم. پناهگاه بسیار خلوت بود. بعد از خوردن یک شام سبک رفتیم در رختخواب. به به چه خوابی بشه در هوای سرد اتاق...
ساعت 6 بیدار باش بود. بعد از صرف صبحانه و کمی تاخیر حرکت به سمت قله را حرکت کردیم. همه همنوردان اولین بار بود که صعود پاییزه را به توچال تجربه میکردند. بعد از 2.5 به پناهگاه امیری رسیدیم. هوا خلیلی سردتر شده بود و تقریبا منفی 5 درجه بود. چای و ساقه طلایی و خرما خستگی رو از تنمون در آورد و حرکت کردیم به سمت قله. سرعت باد بسیار زیاد شد و حدود 50 کیلومتر در ساعت بود. طوری که دو بار مائده خانم رو باد بلند کرد. بهد از تلاش بسیار ساعت 13 بر فراز قله زیبای توچال بودیم. همگی تبریک گفتند به همدیگر و با توجه به شرایط نامناسب جوی سریع ارتفاع کم کردیم.
برگشت با تلکابین بود و بعد از گذشت صف شلوغ تلکابین به مجموعه توچال رسیدیم.
خدایا شکرت به خاطر این همه زیبایی.

یا لطیف
در اولین جمعه پاییز ساعت 3:45 دقیقه در گردنه قوچک برنامه صعود به قله پرسون آغاز شد. با 5 دقیقه به سمت روستای افجه حرکت کردیم و بعد نیم ساعت به ابتدای مسیر کوهپیمایی رسیدیم. ماشین ها رو پارک کردیم. روستا تاریکو سوت و کور بود. در سکوت و زیر آسمون پر ستاره حرکت رو آغاز کردیم. بعد از چند دقیقه اذان صبح شد.نماز صبح خواندیم و حرکت رو ادامه دادیم.  بعد از حدود 1:45 دقیقه به دشت هویج رسیدیم. دو اسب زیباا و گله ای گوسفند بیدار بودند و آماده حرکت به سمت چراگاه ها. 5 دقیقه نفسی تازه کردیم و به حرکت ادمه دادیم. و حدود ساعت 8 میان دو دامنه کوه جایی که تازه آفتاب به آنجا رسیده بود ایستادیم و صبحانه خوردیم. من ظرف جدیدم که مخصوص کره و پنیر بود افتتاح کردم و به همنوردانم بسیار فخر فروختم.
از اینجا به بعد فقط زیبایی بود …

طبق معمول همیشه بچه ها راس ساعت 4:30 سر قرار یعنی گردنه قوچک بودند. حرکت را به سمت روستای لالون ادامه دادیم و راس ساعت 5:20 به ابتدای مسیر کوهپیمایی رسیدیم. همان موقع اذان صبح بود، نماز را خواندیم و حرکت کردیم.
مسیر بسیار زیبا بود. در ابتدای مسیر از تنگه ای پر آب گذشتیم و روح و جانمان تازه شد. بعد از گذراندن یک چشمه سر راه و چشمه زیبای تلخاب به آبشار خلنو رسیدیم. ساعت 9:50 بود.
حدود نیم ساعتی صبحانه فوق العاده ای خوردیم ، سه نفراز دوستان همانجا ماندند و استراحت کردند. و بقیه به سمت گردنه وزاب حرکت کردیم. مسیر شیب سنگینی داشت. بعد از حدود 2 ساعت رسیدیم به گردنه. صحنه های فوق العاده زیبا رو نظاره میکردیم و باد دلچسبی میوزید.  من 5 دقیقه دراز کشیدم و خوابم برد. از اون خواب ها که میری تو خلسه.
یساعت 14 به آبشار برگشتیم و ساعت 17:30 به ماشین ها رسیدیم. به لطف خدای بزرگ برنامه بینظیری بود.